در آموزشهای رسمی و غیررسمی همواره دوگانه خوشبینی و بدبینی را تجربه کردیم.
و در زبان زندگی دعوت شدیم به واقعبینی؛ مشاهده واقعیت آنگونه که هست.
و اسفندمان همراه شد با مصداقهایی از اخبار
مرگ عزیزان،
کمبود امکانات پزشکی،
گران فروشی وسایل بهداشتی،
بیماری کادر درمانی،
و ناهمخوانی اطلاعات.
برای تک تکشان سوگوار شدیم و متاسف! چون
نیاز به بقا، همکاری و وضوح برآورده نشد.
و از طرف دیگر
اخباری شنیدیم با مصادیق
سلامت برخی از بیماران،
تامین منابع پزشکی،
اهدای رایگان مواد بهداشتی،
رقص کادر درمانی،
و اطلاعاتی که جلوه تحقق نیازهایی مانند
همکاری، حمایت و نثار از صمیم قلب بود
و قدردان همه آنها هستیم.
و هر لحظه و هر روز مسئولیت انتخاب بر دوش ماست که در کدام جهت عمل میکنیم؟
تلاش برای زندگی و شادی با همکاری و دیدن همه نیازهای انسانی
یا
در تنهایی فقط تلاش برای سلامت و آسایش خود که در نهایت کارآمدی محدودی دارد.
امیدوارم با انتخاب همکاری و سهیم شدن، از سلامت ایران و جهان حمایت کنیم.
کامران
تجربههایی که در وبسایت «زبانزندگی» ارتباطیبدونخشونت - باشتراک گذاشته میشود؛
تجربهی عملی کاربرد زبانزندگی با درک نگارندهاست و نه یکمثال آموزشی .